تعمیرات لوازم منزل

به این ترتیب، کیفیت HD – به دلیل پیکسل‌های بیشتر - بسیار بهتر از فرمت استاندارد است. Full HD هم به معنی بهترین کیفیت تصویر است. با این فرمت، کاربر می‌تواند حتی کوچک‌ترین جزئیات تصویر را به‌راحتی ‌ببیند. حداکثر پیکسل‌های افقی آن 1920 و عمودی‌اش 1080 است. به این نوع فرمت1080 نیز می‌گویند زیرا نشان ‌دهنده حداکثر پیکسل‌های تصویر در حالت عمودی است. اما انواع تلویزیون نیز شامل LCD، LED و ... می‌شود که در ادامه به آنها می‌پردازیم.

 

تلویزیون HD چیست؟

 

HD مخفف کلمه انگلیسی High Definition به معنای کیفیت بالاست. HDTV تلویزیون‌های دیجیتالی هستند که کیفیتی چند برابر تلویزیون‌های عادی دارند. نقش اصلی این فناوری افزایش کیفیت صدا و تصویر صفحه‌نمایش است. این تلویزیون‌ها امکان اتصال به دیگر دستگاه‌های الکترونیک مانند کامپیوتر را دارند. از ویژگی‌های اصلی آنها می‌توان به شفافیت و دقت بالای تصویر، نمایش رنگ بیشتر، افزایش وسعت طول و عرض تصویر، صدای دیجیتال چند کاناله با کیفیت بالا اشاره کرد.

 

تلویزیون های LCD

تلویزیون های LCD رایج‌ترین نوع تلویزیون‌های موجود در بازار است و به دلیل تنوع قیمت و اندازه، میان کاربران محبوبیت خاصی دارد. در این نوع تلویزیون ها، مصرف برق کمتر از تلویزیون های عادی است. کیفت تصاویر نیز بالاتر است و مهم تر از همه اینکه نسبت به تلویزیون های عادی اشعه های خطرناکی منتشر نمی کنند که به چشم آسیب بزند.

اما این نمایشگر ها یک مشکل دارند و آن هم طول عمر کمتر نسبت به تلویزیون های عادی است که طول عمر در LCD ها حدود 16 هزار ساعت است ولی تلویزیون های عادی میانگین 30 هزار ساعت کار می کنند.

 

تلویزیون های OLED

فناوری OLED موجب شده است که پدیده ای در دنیای تلویزیون ها به وجود آید. چرا که این تلویزیون ها ضخامتی به اندازه ی یک برگه کاغذ دارند و بسیار سبک هستند. در کنار اینکه مصرف بسیار پایینی دارند. این تلویزیون ها از تلویزیون ها ال سی دی و ال ای دی پیشی گرفته اند و آن ها را به رده دوم و درجه دوم از بهترین تلویزون ها رسانده اند.

درخشندگی بیشتر در مقایسه با سایر فناوری‌های نورپردازی از پشت، سرعت بالای بازسازی صفحه و واکنش سریع‌تر به تغییر سیگنال‌ها که باعث می‌شود این تلویزیون برای نمایش فیلم‌های سینمایی ایده‌آل باشد، مقاومت زیاد در برابر ضربه و چرخش‌های ناگهانی، کارایی بالا در دماهای مختلف و شرایط گرمایی نامناسب و مصرف پایین انرژی به علت عدم استفاده از نور پس‎زمینه از دیگر ویژگی های تلویزیون های OLED است.

 

تلویزیون‌های پلاسما

برخلاف ال‌سی‌دی، در پلاسما نور پس‌زمینه وجود ندارد و هر سلول نور مورد نیازش را خود تولید می‌کند. به این ترتیب فقط با خاموش کردن سلول مورد نظر می‌توان به سطح مناسبی از رنگ مشکی رسید. به‌ همین دلیل است که کنتراست تصویر در پلاسما بسیار بیشتر از ال‌سی‌دی به نظر می‌رسد. در تلویزیون‌های پلاسما به دلیل این که وظیفه تولید نور بر عهده خود سلول‌هاست و این کار از طریق فسفرهای داخل آنها صورت می‌گیرد، ‌عمرشان را مدت زمانی در نظر می‌گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند. پلاسماهای قدیمی حدود 20 هزار ساعت دوام می‌آوردند اما عمر انواع امروزی آنها همانند ال‌سی‌دی‌ها و حدود 60 هزار ساعت است.

تلویزیون‌های سه ‌بعدی

تلویزیون های سه بعدی جدا از دو بعدی که تلویزیون های HD به نام طول و عرض دارند، یک بعد دیگر به نام عمق دارند که این باعث می شود بیننده فیلم، بازی یا هرگونه تصویر ویدئویی را به صورت بُعد دار و برجسته ببیند. در واقع این تلویزیون ها برای نمایش بعد سوم شان، مغز ما را گول می زنند. در تلویزیون‌های سه‌ بعدی تلاش بر آن است تصاویری ارائه شوند که برای هر چشم در محل متفاوتی قرار داشته باشند تا مغز آنها را به صورت غیرمسطح و عمقدار تشخیص دهد. اینجاست که مغزمان را فریب می‌دهد!

 

 

تلویزیون هوشمند Smart TV

تلویزیون های هوشمند یک گام فراتر از تلویزیون های دیگر هستند و امکاناتی همچون امکانات تلفن های هوشمند دارند. از جمله به اینترنت وصل می شوند، سرویس های آنلاین ویدیوئی ارائه می دهند و ... . آن ها می توانند به کامپیوتر وصل شوند و تبادل اطلاعات کنند. در حقیقت تلویزیون ها هوشمند، سعی می‌کنند دو دنیای برنامه‌های تلویزیونی و اینترنت را به یکدیگر پیوند دهند. در این تلویزیون ها می توانید هر فایل چند رسانه ای را بدون اتصال کابل یا سیم مشاهده کنید. با آن ها می توانید به ایمیلتان وصل شوید. به سایت های شبکه های اجتماعی سر بزنید و... . امروزه اکثر تلویزیون ها هوشمند هستند. و در کل تلویزیون های هوشمند به این مفهوم هستند که آن ها می توانند به اینترنت وصل شوند.

 

تلویزیون‌های UHD؛ گام بعدی

فناوری جانشین تلویزیون‌های با کیفیت بالا، ‌Ultra High Definition TV یا به اختصار UHDTV (با کیفیت بسیار بالا) نامیده می‌شود. کیفیت این فناوری چند برابر تلویزیون‌های‌HD  است. ژاپنی‌ها سال 2002 نمونه آزمایشی این سیستم ‌را به طور رسمی معرفی کردند. آنها همچنان سخت تلاش می‌کنند که کیفیت سیستم، نرم‌افزار و تجهیزات UHD را بهبود بخشند و از این طریق تجربه تماشای برنامه‌های تلویزیونی را بهینه کنند. هدف نهایی آنها این است که تا سال 2015 میلادی بتوانند پخش آزمایشی برنامه‌ها به وسیله امواج ماهواره‌ای را آغاز و تا سال 2025 میلادی نیز استفاده از فناوریUHDTV  را در ژاپن امکان‌پذیر کنند.

تلویزیون‌های  UHDدارای کیفیت ‌تصویری 16 برابر انواع HD‌‌‌ها هستند و از قابلیت نمایش تصاویری با رزولوشن4320 ×7680 بهره می‌برند؛ یعنی 32 میلیون پیکسل. این در حالی است که تلویزیون‌های HD تقریبا 2 میلیون پیکسل را نمایش می‌دهند. علاوه بر این بهبود شگرف در کیفیت‌ تصویر، با استفاده از فناوری UHDTV کیفیت صدا نیز بهبود چشمگیری پیدا می‌کند. با این فناوری می‌توان صدای 24 کانال صوتی را با 24 بلندگوی متفاوت شنید که هر کدام کیفیت متفاوتی دارند.

زیاد بودن تعداد پیکسل‌ها نه تنها کیفیت تصویر را در UHDTV‌ها به طور استثنایی افزایش می‌دهد بلکه به نمایشگرهای بسیار بزرگی نیز احتیاج دارد. سازندگان پیش‌بینی می‌کنند اندازه نمایشگرهای UHD بین 100 تا 200 اینچ باشد. نمونه‌های تجاری نیز که احتمالا برای اهداف آموزشی، امنیتی و تبلیغاتی در ورزشگاه‌ها، نمایشگاه‌ها و موزه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند بین 350 تا 600 اینچ تولید خواهند شد.

از طرف دیگر، سرعت نمایش فریم‌ها در سیستم‌ها و تلویزیون‌های UHD‌ برابر با p60 (تصاعدی) و بهتر از تلویزیون‎های HD است. با این حال فعلا قرار است نسبت تصویر 16 به 9 مورد استفاده در تلویزیون‌های HD در UHD‌ها هم حفظ شود. به این ترتیب، فناوری جدید با نحوه پخش HDTV سازگار می‌شود.